Rozdział 4: Polowanie

Następnego dnia babcia obudziła mnie bardzo wcześnie. Od dawna marudziła mi, że musimy iść do lasu i pozbierać trochę jagód na pierogi. Uwielbiam pierogi z jagodami, ale nienawidzę ich zbierać. Bardzo ciężko jest nazbierać całe wiadro małych, brudzących na fioletowo kulek, które częściej  trafiają prosto do brzucha niż do wiadra. No ale babcia nie dałaby sobie rady beze mnie, więc musiałam się poświęcić. Najlepiej pracuje mi się ze słuchawkami na uszach. Wtedy praca wydaje mi się przyjemnością. Tego dnia nie było nie inaczej. Niemal od razu babcia znikła mi z oczu, ale nie martwiłam się tym, bo doskonale znałam drogę do domu. Znalazłam wielką jagodową polankę i zabrałam się do pracy. W słuchawkach słychać było różne piosenki, ale najczęściej pojawiały się te śpiewane przez Justina. Znałam jego teksty na pamięć, więc śpiewałam na całe gardło. Tamtego dnia miałam fazę na piosenkę Somebody To Love, więc gdy tylko usłyszałam pierwsze brzmienia tej piosenki zaczęłam drzeć się na cały las:

Ohh! Ohh!

For you I’d write a symphony

I’d tell the violin

It’s time to sink or swim

Watch him play for ya

For you I'd be

Runnin a thousand miles

Just get you where you are

Step to the beat of my heart.

I don’t need a whole lot

But for you I admit I

Rather give you the world

Or we can share mine

I know that I won’t be the first one

Given you all this attention

But baby listen

I just need somebody to love

I don’t need too much

Just need somebody to love.

I don’t need nothing else

I promise girl, I swear.

I just need somebody to love.

I need somebody I need somebody

I need somebody I need somebody.

Czułam, że roznosi mnie energia. Już śpiewanie nie wystarczyło zaczęłam kręcić biodrami w rytm muzyki i tanecznym ruchem odwróciłam się. To co zobaczyłam tak mnie wystraszyło, że upadłam na jagody.

- Przepraszam, że cię wystraszyłam.- powiedział Michał i wyciągnął rękę aby pomóc mi wstać.- Ładnie śpiewasz…-powiedział z łobuzerskim uśmiechem.

- Daruj sobie.- syknęłam wściekła i zawstydzona.- Długo tak stoisz i się śmiejesz ?

- Jakieś 20 minut.- jego słowa spowodowały, że skamieniałam. Na szczęście po chwili dodał- Dopiero co przyszedłem. Zdążyłem tylko wysłuchać refren. Chociaż resztę piosenki słychać było w całym lesie.

- Proszę cię, nie nabijaj się. Nie wiedziałam , że ktokolwiek mnie słyszy, a tym bardziej widzi.

- Nie musisz się niczego wstydzić. Nie jest aż tak źle z twoim głosem. A ta piosenka to pewnie Biebera, nie ?

- A co ? Masz coś do Justina ?- wbiłam w niego swoje złowrogie spojrzenie. W sprawie Justina byłam bardzo przeczulona. Nie pozwoliłam nigdy go obrażać, bo wszystkie kierowane do niego obelgi przeważnie były bezpodstawne. Michał spojrzał na mnie nieco zmieszany, ale szybko znalazł odpowiedź na moje pytanie.

- Nie. Nie jestem jakimś antyfanem. Nic do niego nie mam i akurat ta piosenka bardzo mi się podoba. Somebody to Love jak się nie mylę. Świetna piosenka, wiele wyraża.

- Też mi się podoba. A dlaczego w ogóle tu przyszedłeś ? Czy naprawdę z tak daleka mnie słychać ?

- Przyjechałem z rodzicami do waszego hotelu, żeby dogadać się ostatecznie i jak coś wprowadzić. Powiedziano nam, że was nie ma, bo poszłyście do lasu.  Rodzice zostali i dogadują się z waszym recepcjonistą, a ja postanowiłem wyjść wam na przeciw. Na szczęście znalezienie ciebie nie było zbyt trudne.- powiedziawszy to ponownie uśmiechnął się szatańsko.

- Daj już spokój, bo was nie zakwateruję i będziesz miał nici z wakacji.

- Jakoś dam sobie radę. Mógłbym na przykład zająć twój pokój.

- Taa… nie wygoniłbyś mnie z własnego pokoju.

- Jeśli nie to byś musiała się ze mną męczyć. Mam nadzieję, że masz duże łóżko.

- Haha. Myślisz, że pozwoliłabym ci spać ze mną ?- zapytałam, chociaż wiedziałam, że bym pozwoliła.

- Pożyjemy, zobaczymy.- powiedział to tak jakby planował coś konkretnego. Zobaczyłam błysk w jego oku jaki widać w oczach drapieżnika, który upatrzył sobie zwierzynę. Serce zabiło mi mocniej z radości i jednocześnie ze strachu.

- Choć poszukamy twojej babci.- rzekł i wybudził mnie tym z zamyślenia.

- Ok.

Chodziliśmy przez las dobre 15 minut, aż w końcu znaleźliśmy ją na drugim końcu puszczy.

- Jesteś nareszcie !- krzyknęłam w jej stronę. Gdy podniosła głowę wyraźnie się zdziwiła widząc ze mną chłopaka.- To jest właśnie Michał…

- Ten Michał ?- zapytała, mając na myśli, czy to ten, o którym cały czas jej opowiadam.

- Tak, ten z mojej klasy.- powiedziałam takim tonem, aby zrozumiała, że nie chcę żeby wypaliła coś głupiego. Niestety nie podziałało.

- Jesteś przystojniejszy niż mi opowiadała moja wnuczka.- myślałam, że zaraz zapadnę się pod ziemię, a raczej pod mech.

- A pani jest milsza niż mi opowiadała moja koleżanka.- powiedział z wielkim bananem na ustach.

- Co cię sprowadza w nasze strony ?- zapytała.

- Przyjechałem razem z rodzicami, ustalić rezerwację pokoju.

- A no tak. Chodźmy więc i nie pozwólmy im czekać.- podniosła wiadro z jagodami i dziarskim krokiem zaczęła przedzierać się przez las.

- Jej! Twoja babcia jest tak pełna energii jakby wypiła karton Red Bulla.

- Hah. No wiem. Czasami myślę, że jest młodsza ode mnie.

- Przestańcie mnie obgadywać i ruszcie się. Biegiem, biegiem. – usłyszała naszą rozmowę i zaczęła nas poganiać.

- I do tego jaki słuch !- z wrażenia Michał otworzył buzię.

- Lepiej chodźmy, bo mi jeść w domu nie da. Hah.- rzekłam rozbawiona.

- Hahah. Tak, chodźmy.

Gdy tylko doszliśmy do recepcji babcia przywitała się z rodzicami Michała i zabrała ich do swojego gabinetu. Stałam z Michałem w holu i bardzo chciałam coś do niego zagadać, ale nie wiedziałam co. Przyglądałam się mu. Podszedł do recepcjonisty i zapytał:

- Przepraszam. Nie wie pan gdzie ta urocza dama ma swój pokój ? Widzi Pan, zaprosiła mnie do siebie na nocowanie i muszę sprawdzić czy ma wystarczająco duże łóżko na dwie osoby.

Zrobiłam wielkie oczy na to co usłyszałam. Co ten wariat odpierdala !? Przecież Daniel (imię recepcjonisty) wygada wszystko babci a ta se pomyśli nie wiadomo co.

- Co ty wyrabiasz ?

- Droczę się z tobą.- powiedział to i podszedł bardzo blisko mnie. Po raz kolejny czułam jego oddech na swoim ciele.- Co zamierzasz z tym zrobić ?- spojrzał mi prosto w oczy. Myślałam, że zaraz zemdleję.

- Czemu ci tak zależy na zobaczeniu mojego pokoju ?- musiałam jakoś przełamać ciszę.

- Pokój, w którym się mieszka wiele mówi o człowieku.-cały czas stał tuż przy mnie i nie spuszczał wzroku z moich oczu. Ja też nie mogłam oprzeć się jego spojrzeniu. Cały czas czekałam na to aż zrobi pierwszy krok i wreszcie nasze usta spotkają się w słodkim pocałunku. Bałam się zrobić to pierwsza, szczególnie, że w każdej chwili babcia mogła wyjść razem z jego rodzicami.

- A co chcesz o mnie wiedzieć ?- znowu musiałam przełamać milczenie.

- Wiele rzeczy. Na przykład co sobie teraz myślisz.

- Nie chciał byś wiedzieć. Lepiej chodźmy do mojego pokoju skoro ci tak zależy.

- Jest ! – krzyknął i zrobił ruch ręką (mam nadzieję, że wiecie o co cho).

- Tylko się nie wystrasz.-rozmawialiśmy idąc do mojego domu.- Nie wiem czy ci się spodobają całe ściany obklejone plakatami Justina, półki pełne książek o nim i wszystkie płyty. A na dodatek dawno nie sprzątałam.

- Na pewno nie jest tak źle, widziałem gorsze. Pewnie nie masz wszystkich brudnych ciuchów poza szafą, rozkładających się kanapek pod poduszką albo kuwety dla kota nie opróżnianej od lat ?- zapytał.

- Fuuuj.. ! U mnie nie jest tak źle. Naprawdę widziałeś taki pokój u kogoś ? Pewnie u jakiegoś kolegi, co ?

- Nie-widać po nim było, że moje pytanie sprawiło mu zakłopotanie.- To był pokój dziewczyny.- w tym momencie wziął głęboki oddech jakby bał się, że słowa, które ma wypowiedzieć, utkną mu w gardle.-Mojej ex dziewczyny.

- Acha… Nie wiedziałam, że z Horatki była taka świnia.

- Oh ! Była z niej jeszcze większa świnia niż ktokolwiek mógł sądzić. Wstydzę się tego, że z nią chodziłem.

- Może to nie do końca na miejscu z mojej strony, ale chciałabym wiedzieć: Co ona tobie zrobiła, że z nią zerwałeś ?- spojrzałam na niego a on opuścił wzrok.- Jeśli nie chcesz to nie odpowiadaj.

- Nie, to nie jest nie na miejscu. Tylko nie wiem, czy chcesz tego słuchać…

- Są wakacje. Mam czas.- uśmiechnęłam się najładniej jak umiałam, a on odwzajemnił się tym samym.

- Miło znać kogoś, kto potrafi wysłuchać. Ale może najpierw wejdziemy do środka ?

- Spoko.- powiedziałam i zaczęłam odkluczać frontowe drzwi od domu.- Zapraszam.

------------------------------------------------------------------------------

Oto kolejny rozdział. Zapraszam na drugiego bloga -> http://ziollona321.bloblo.pl/ i proszę o komenty :)

Proponuję układ

10 komentów = rozdział wcześniej niż w następny weekend ;)